De dag van de eindexamen uitslagen. Voor mij blijft dat een moeilijke dag. Ook wel een beetje emotioneel. Ik heb die dag nooit meegemaakt. Wel meegemaakt maar niet dat ik gala had, dat ik degene was die in spanning zat of dat ik de vlag uit kon hangen. In het schooljaar 2015-2016 zou ik examens doen, maar al gauw na de zomervakantie bleek dat dat niet ging lukken. We besloten dat ik het examenjaar zou verspreiden over twee jaar, dat zou wel lukken dacht ik. Helaas was dat niet het geval. Mijn gezondheid ging hard achteruit en daarom moest ik besluiten om (tijdelijk) te stoppen met school. Niet wetende dat het waarschijnlijk definitief zou zijn. Iets wat mij erg zwaar viel.
Vechten om over te gaan
Al die jaren, eigenlijk al vanaf de eerste klas, heb ik elk schooljaar gevochten om over te gaan. Met veel afwezigheid en aangepaste roosters door gezondheidsproblemen flikte ik het toch elk jaar weer. Om je diploma dan mis te lopen met nog maar 1 jaar te gaan is heel zuur. Dat jaar, rond juni 2016, kregen al mijn klasgenootjes en vriendinnen hun uitslagen en hadden ze hun gala’s. Het eindgala was iets waar ik al jaren naar uit keek, dat ging dus ook aan mij voorbij. Ik gunde het hen natuurlijk en ik was ook oprecht blij voor ze. Maar om al die mooie foto’s op social media te zien viel me toch zwaarder dan ik had verwacht.