Doordat de ziekte van Lyme heel laat ontdekt werd en er veel verwarring was over de behandeling en de diagnose, kreeg ik door de ontstekingen die dermate uit de hand gelopen waren een handicap aan beide polsen. Het kraakbeen is aangetast en is blijvend uit de polsen verdwenen. Ik kon ook niet meer zingen. Dit was desastreus omdat ik een spirituele carrière ambieerde met een mantra zang praktijk waarbij ik zong en muziek maakte met de gitaar. Hier had ik al maar liefst 15 jaar in geïnvesteerd. Deze droom kwam geheel in duigen te vallen, met alle andere idealen uit die tijd. Ik werd volledig op mezelf terug gegooid.
Ik moest de reis naar binnen maken, zoals heel veel lymepatiënten moeten doen en ook de gelegenheid toe krijgen, omdat ze lange dagen verplicht worden in bed te liggen en zo geïsoleerd worden. In die tijdmoest ik mij opnieuw een weg banen in het leven, nu met een fysieke beperking en als chronisch lymepatiënte die naar genezing zocht.
Ik begon te schilderen. Dat begon al toen ik in het Slotervaart ziekenhuis lag in Amsterdam, waar ik een maand lang opgenomen was. Na een lange antibioticakuur werd mij in het ziekenhuis ingeprent dat ik geen lyme meer zou hebben. Ik wist wel beter, omdat niemand mij steunde en ik wel de gelegenheid had om te schilderen en tekenen in het ziekenhuis, richtte ik mij daarop. De tekeningen en schilderijen leken boodschappen voor mij te hebben, juist over de ziekte van Lyme en de parasiet in mijn lijf. Ik tekende toen een tekening met de parasiet erop.
Dat betekende voor mij dat ik wel Lyme had. Hoe meer ik ging tekenen en schilderen, hoe meer ik zag dat er boodschappen uit de schilderijen naar voren traden. Ook daarna was dat zo, toen ik uit het ziekenhuis was ontslagen. Ik zag toen dat ik middels het schilderen en tekenen boodschappen van Engelen kreeg.
Ik ben dat blijven doen, tot de dag van vandaag en dit heeft nu geresulteerd in de mooie overzichtstentoonstelling in het Boven Ij ziekenhuis te Amsterdam. Deze tentoonstelling heet “Licht in de duisternis,” een mooi thema dat in veel van mijn werk belangrijk is. Het schilderen heeft mij werkelijk steeds licht in de duisternis getoond, ook vele jaren na de vreselijke ontdekking van de ziekte van Lyme en de ontkenning daarvan door artsen. Het is een thema dat mij steeds weer kracht geeft in moeilijke tijden. En het is fijn dat ik, ook al heb ik de ziekte van Lyme, mij op deze manier kan uiten en mij op iets kan richten dat mij heel veel voldoening geeft en dat ik dat nu kan laten zien in een overzichtstentoonstelling.
Contact
Zoeken
