Chronische lyme, ook wel het post lyme syndroom na behandeling genoemd (PTLDS), is zeer moeilijk te diagnosticeren, omdat de symptomen sterk variëren. Er is momenteel geen biologische test om de ziekte op te sporen.

Recent hebben professor Lewis en collega’s een nieuwe studie gepubliceerd naar chronische lyme. Zij hebben mogelijk een nieuwe manier gevonden om deze ongrijpbare ziekte objectief te diagnosticeren door de bacteriën in de darmen van patiënten te analyseren.

Chronische lyme

In tegenstelling tot de acute ziekte van Lyme, die wordt gediagnosticeerd met een bloedtest, wordt PTLDS in wezen gediagnosticeerd op basis van een vragenlijst. Ben je onlangs behandeld voor de ziekte van Lyme? Ben je moe? Heb je last van spierpijn of geheugenverlies?

Meestal wordt de ziekte van Lyme genezen met antibiotica voordat het zich ontwikkelt tot een chronische vorm. Maar in 10 tot 20 procent van de gevallen blijven patiënten aanhoudende vermoeidheid, neurologische symptomen en pijn ervaren gedurende maanden of jaren.

“Er zijn ongeveer 800.000 mensen in Amerika die leven met PTLDS. Dat zijn 800.000 mensen voor wie de behandeling heeft gefaald ”, zegt een van de onderzoekers Kim Lewis, professor in biologie en directeur van het Antimicrobial Discovery Center van de Northeastern universiteit. “Dat is volkomen onaanvaardbaar. “In sommige gevallen is dit een slopende ziekte die mensen belet een normaal leven te leiden”, vervolgt hij. ”En om het nog erger te maken, sommige mensen in de medische wereld geloven niet in chronische lyme.”

Het belang van de darmen

Over het algemeen is de darm een goede indicator voor onze algehele gezondheid. De micro-organismen die in onze darmen leven, hebben een sterke invloed op ons immuunsysteem. In sommige gevallen zijn onze microbiomen zelfs superieur aan onze genetica bij het voorspellen van ziekten.

Specifiek met betrekking tot PTLDS kozen de onderzoekers ervoor om het microbioom te onderzoeken, omdat patiënten vaak een uitgebreide antibioticabehandeling ondergaan wanneer ze voor het eerst de diagnose lyme krijgen. Een proces dat waarschijnlijk nadelige veranderingen in hun darmbacteriën veroorzaakt.

Bovendien toont recent bewijs aan dat patiënten met auto-immuunziekten veranderingen ervaren in de  samenstelling van hun darmbacteriën. “Op basis van de symptomen van PTLDS die overlappen met auto-immuunziekten, wilden we zien of er ook andere overeenkomsten waren”, zegt Lewis.

Blautia versus Bacteroides

In het onderzoek werd ontlasting van gezonde mensen, patiënten op de intensive care-afdeling en PTLDS-patiënten vergeleken. Lewis en zijn collega’s hebben vastgesteld dat mensen met PTLDS twee duidelijke verschillen hebben in microbiële niveaus in vergelijking met de andere groepen. Een overvloed aan een soort bacterie genaamd Blautia en een onderdrukking van een soort bacterie genaamd Bacteroides.

Blautia bacteriën, die niet werden gevonden in de gezonde groep of de IC-patiënten, worden meestal gezien bij mensen met obesitas, de ziekte van Alzheimer en multiple sclerose.

“Er is niet veel bekend over deze groep bacteriën”, zegt Lewis. Wat Bacteroides betreft, het zijn veel voorkomende darmbacteriën die helpen bij het reguleren van de spijsvertering, ontstekingen en immuunreacties. Ze produceren ook een van onze twee belangrijkste neurotransmitters, gamma-aminoboterzuur of GABA. Dit zijn chemische overdrachtsstoffen die de hersencellen gebruiken om onderling signalen uit te wisselen.

“Je hebt veel GABA nodig om je psychologisch goed te voelen”, zegt Lewis. “Mensen met een lage GABA hebben meestal last van angst en depressie.”

Deze microbiële ontdekkingen kunnen enkele van de symptomen van PTLDS verklaren. Echter om ze als diagnostisch hulpmiddel te kunnen gebruiken, moeten ze specifiek zijn voor PTLDS en niet alleen voor de bijwerkingen van antibiotica.

Om dit te controleren gebruikten de onderzoekers monsters van IC-patiënten die op dat moment antibiotica gebruikten en ontdekten dat ze niet dezelfde microbiële veranderingen ondervonden als PTLDS-patiënten. Dit suggereert dat het onwaarschijnlijk is dat antibiotica alleen verantwoordelijk zijn voor de verschillen.

Nieuwe behandelingen

Naast het bieden van een potentieel diagnostisch hulpmiddel aan de medische wereld, zegt Lewis dat deze bevindingen ook kunnen leiden tot nieuwe behandelingen, als deze veranderingen in de darmbacteriën inderdaad symptomen van de ziekte veroorzaken.

“Als we het microbioom kunnen repareren, kunnen we misschien een behandeling voor PTLDS vinden”, zegt Lewis.

Studie

Bron

Noot: Hoewel de Lymevereniging het gebruik van de term “Post treatment Lyme disease syndroom (PTLDS)” als onderzoeksdefinitie begrijpt, wordt de term helaas vaak gebruikt om lymepatiënten de noodzakelijke behandeling te ontzeggen. Daarom zijn wij tegen het gebruik van deze beschrijving voor patiënten met aanhoudende symptomen van de ziekte van Lyme.