Contact
Zoeken
Grote gevolgen voor begrijpen ziekteverloop en behandeling van chronische lyme.
Chronische lyme is een gezondheidsprobleem met een enorme impact op de kwaliteit van leven van tienduizenden patiënten en hun partners, gezinnen en familieleden: 1 of 2 op de 10 lymepatiënten houdt langdurig klachten. Er is een heftig debat over de oorzaak van deze hardnekkige klachten. De lymebacterie verandert onder stressvolle omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer deze geconfronteerd wordt met antibiotica, zich in persistente vormen: ze klonteren samen in een biofilm, er komen bacteriën in een andere spiraalvorm en ook in een ronde vorm.
Onderzoek van dr. Ying Zhang van de prestigieuze John Hopkins University in samenwerking met onder andere dr. Monica Embers van de Tulane University heeft nu in muizen aangetoond dat de huidige antibiotica minder goed werken bij deze persistente vormen van de lymebacterie en dat deze persistente vormen ernstigere gewrichtsontstekingen veroorzaken.
In een vroege fase kan de lymebacterie worden uitgeschakeld door het antibioticum ceftriaxon, maar dit onderzoek toont bij muizen aan dat in een latere fase de combinatie van daptomycine, doxycycline en ceftriaxon effectief is tegen de lymebacterie. Deze bevindingen hebben grote gevolgen voor het begrijpen van het ziekteverloop en de behandeling van chronische lyme en andere persisterende infecties. Dit onderzoek wijst uit dat chronische lyme niet moet worden behandeld met antibiotica monotherapie, maar met een combinatie van antibiotica die effectief zijn bij de persistente vormen van de bacterie.
Je zult misschien zeggen: ik hoor deze zaken al jarenlang. Dat klopt, maar nu zijn ze onderbouwd in een gedegen onderzoek en gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift. Het wordt steeds lastiger voor artsen om dit te negeren.