Voordracht nieuwe voorzitter Lymevereniging

Annemiek heeft al de nodige ervaring met het werk van de Lymevereniging. Ze is sinds een paar jaar actief binnen lotgenotengroepen en werkgroepen, geeft voorlichting en lezingen. Verder is ze eerst ondersteunend bezig geweest voor het Lyme Magazine en sinds 2021 hoofdredacteur. Annemiek heeft zelf lyme evenals haar kind, hierdoor is ze bekend met de lyme problematiek en ook in familieverband.

Het werk van voorzitter van de Lymevereniging vraagt veel tijd en energie. Je moet kunnen samenwerken en samenbinden. Ook de vereniging kunnen meenemen naar nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden.

Het bestuur heeft over bovenstaande en andere zaken uitgebreid met Annemiek gesproken en heeft de vrijmoedigheid haar voor te stellen als kandidaat-voorzitter.

Annemiek is per mei 2022 formeel beschikbaar als kandidaat, wel heeft zij proefondervindelijk deelgenomen aan een aantal bestuursvergaderingen.

Annemiek heeft op ons verzoek in het najaar een visiedocument geschreven, waar we in het bestuur enthousiast over zijn en dat we gezamenlijk willen uitwerken. Dit document zal binnen het bestuur besproken worden tijdens een z.g. heidag en daarna worden voorgelegd aan de vereniging. 

Hieronder stelt Annemiek zichzelf aan de vereniging voor.

Namens het bestuur,

Dik den Hollander

Amsterdam, 6 mei 2022

Een julimiddag in 1980 in mijn tuin, lekker lezend in het zonnetje, daar liep ik mijn tekenbeet op. Tweeëntwintig jaar oud en net begonnen als student aan de Universiteit van Amsterdam. Niemand had kunnen bedenken dat die ene beet voor zoveel jaar ziekte zou kunnen zorgen. Niemand had ook kunnen bedenken dat dit hele lyme-avontuur uiteindelijk zou leiden tot de vraag van Dik den Hollander of ik voorzitter zou willen worden van de Lymevereniging. Maar het antwoord is duidelijk, dat wil ik graag!

Over mijn lyme belevenissen kan iedereen lezen in het Lyme Magazine, waar ik sinds drie jaar columnist ben. Na die eerste tekenbeet volgden er nog meer, en helaas in 2016 ook een beet die een herinfectie met flinke gevolgen veroorzaakte. Bovendien gaf ik de infectie door tijdens mijn zwangerschap. 

De ziekte werd jarenlang niet (h)erkend en ik heb sindsdien altijd geprobeerd parttime te werken, eerst als logopedist en later als leerkracht/ambulant begeleider in het speciaal onderwijs voor dove en slechthorende leerlingen en leerlingen met een taalstoornis. Maar ook als docent aan de Masteropleidingen voor leerlingen met een communicatieve beperking en als onderzoeker in het lectoraat Dovenstudies van de Hogeschool Utrecht. Daarnaast was ik acht jaar lid van de centrale cliëntenraad van Levvel, een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie en jeugdzorg in Amsterdam, de laatste drie jaar als voorzitter. 

Op verzoek van het bestuur heb ik mijn ideeën over de Lymevereniging op papier gezet, en hier gaan we de komende tijd mee aan de slag. De impasse waar op dit moment sprake van is rondom de erkenning, diagnostiek en behandelmogelijkheden van chronische lyme verdient in elk geval de allerhoogste prioriteit. 

Direct na de ALV is er tijd om verder kennis te maken en ik nodig jullie uit om tijdens een online ‘meet-en-greet’ in juni met elkaar verder te praten.

Ik kijk er naar uit om met elkaar aan de slag te gaan!

Annemiek Voor in ’t holt