Voor de familie Fairbairn waren de symptomen van slopende vermoeidheid, gewrichtspijn en cognitieve problemen, even zorgwekkend als mysterieus. Alle vier de leden van de familie hadden ze.
Uiteindelijk testten ze alle vier positief op de ziekte van Lyme. Na maandenlang tegen diagnostische muren te zijn aangelopen, had de familie een verklaring voor hun symptomen, maar het duurde een jaar om ze onder controle te krijgen. Hun aandoening is nu chronisch, met terugkerende opflakkeringen die voortdurend medische zorg vereisen.
In een poging om anderen met de ziekte van Lyme een soortgelijke zoektocht van pijn, zorgen en verwarring te besparen, heeft de familie Fairbairn een donatie van 5 miljoen dollar gedaan aan de Harvard Medical School.
“Er zijn steeds meer aanwijzingen dat bij een Borrelia infectie het immuunsysteem en het zenuwstelsel een complexe interactie aangaan”, zegt Isaac Chiu, die samen met collega Jun Huh, beiden universitair hoogleraren immunologie, het neuro-immunologisch onderzoek zal leiden.
“We hopen te begrijpen hoe dit precies gebeurt bij de ziekte van Lyme,” aldus Chiu, “waardoor er therapieën kunnen worden ontwikkeld die weefselschade kunnen minimaliseren of zelfs de ontwikkeling van ziekte na infectie kunnen voorkomen.”
Het onderzoek naar ziektemechanismen zal breder onderzoeken hoe de interactie verloopt tussen de Borrelia bacterie en cellen, weefsels en organen en kan resulteren in acute en chronische ziekten. Met deze kennis kunnen er nieuwe en effectievere diagnostiek en behandelingen worden ontwikkeld.
De ziekte van Lyme is een ernstige aandoening. De ziektepresentatie kan van persoon tot persoon verschillen en de diagnose is zelden eenvoudig. Een enkele tekenbeet kan meerdere ziekteverwekkende organismen overbrengen. Infecties met meer dan één organisme kunnen resulteren in een breed scala aan ziektepresentaties en kunnen de manier beïnvloeden waarop het immuunsysteem op de infectie reageert. Hoe deze co-infecties de ziektepresentatie, symptomen en het korte en lange termijn verloop van de ziekte precies beïnvloeden, blijft grotendeels onbekend.
Er zijn geen nauwkeurige tests en de meeste diagnoses vereisen, naast testen op de ziekteverwerkers, een complexe klinische beoordeling en een scherp klinisch oordeel. Een negatieve test sluit de aanwezigheid van de ziekte niet uit. De nauwkeurigheid en snelheid van een diagnose worden verder bemoeilijkt door de grote variatie aan symptomen. Voor mensen die aanhoudende symptomen en chronische vormen van de ziekte ontwikkelen, is er geen genezing en werkt de meest gebruikelijke behandeling, verschillende soorten van orale of intraveneuze antibiotica, niet voor iedereen.
Dit zijn allemaal onderzoeksgebieden die niet-aflatende wetenschappelijke aandacht en voortdurende onderzoeksinspanningen vereisen. Historisch gezien is het onderzoek naar de ziekte van Lyme bedroevend ondergefinancierd. Er moet nog veel meer worden gedaan om deze complexe ziekte en de verwoestende gevolgen ervan beter te begrijpen.
Contact
Zoeken