“Ik ging in behandeling, in Nederland was ik snel uitbehandeld en was het ongeloof van de reguliere artsen groot. Deze situatie van ongeloof en de uitspraken: leer de pijn negeren, het zit tussen je oren, dat heeft mij zo intens geraakt! Gelukkig vond ik hele lieve artsen die achter mij stonden en mij als persoon zagen. Ik ben eerst in Nederland bij diverse alternatieve artsen in behandeling geweest, helaas hielp dit niet voldoende. Ik heb in Cyprus een behandeling van 10 weken gehad, dit was mentaal en fysiek heel pittig. Ik ben in Zwitserland geweest omdat de lyme in mijn kaakbot zat en 2 cm kaakbot was aangetast. Het weefsel is verwijderd, alles is schoongemaakt en mijn eigen bloedplasma met mijn stamcellen zijn teruggeplaatst. Mijn kaakbot is volledig aangegroeid. YAY. Ik heb een operatie aan mijn heup gehad, mijn labrum was gescheurd, ik heb nu 2 ankers in mijn heup. Helaas 2 jaar rondgelopen met pijn doordat ik niet geloofd werd. Ik heb cryotherapie gedaan voor mijn amandelen, dit was een enorm pijnlijke ervaring maar I did it.
Ondertussen nog vele behandelingen door het hele land omdat ik niet op wilde geven en elke keer weer hoopte, zou dit het zijn wat mij kan helpen. Toch leek niets echt aan te slaan, mijn bloedwaardes bleven zo slecht, ik voelde mij zo slecht. Elke keer moest ik weer dealen met een teleurstelling. Maar gelukkig kon ik elke keer weer de kracht vinden om door te gaan en verder te zoeken. Want lyme behandelen is bij iedereen anders, dat maakt het zo ingewikkeld, ook voor de buitenwereld om te begrijpen.
Gelukkig vond ik mijn reddende helden in Duitsland, ik heb tot op de dag van vandaag nog behandelingen, ook met thuis infusen. Ik ga regelmatig terug om alle waardes te checken en een nieuw plan thuis te maken gericht op de uitslagen. Na mijn stamcel behandeling heb ik stappen vooruit gemaakt, waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Ik wilde niet meer leven, ik wilde wel, maar de pijn en onmacht, het gevoel dat je gevangen bent in je eigen lichaam, ik voelde geen uitweg meer. Gelukkig door Dennis en mijn artsen heb ik doorgezet en is de lyme veel beter onder controle. Ik ben er nog niet maar we houden hoop en we gaan door.
Doordat de artsen mij nooit geloofden, ook de heftige pijn rondom mijn nek en hoofd niet, adviseerden mijn arts in Duitsland om meer onderzoek te doen. Helaas waren de uitslagen in Barcelona niet goed en is mijn nek een groot probleem. Door het auto-ongeluk zijn de eerste twee nekwervels instabiel, drukken ze op de zenuwen en komt er te veel druk op mijn hersenstam. Door de lyme is het verergert. Dit is een heel proces, een hele lange weg, die heel pittig is maar ik probeer elke dag naar de kleinste lichtpuntjes te kijken en hoop te houden. Hoop op een toekomst die leefbaar is.”
Contact
Zoeken
