Contact
Zoeken
Ik woon op een heerlijk Caraïbisch eiland, werk fulltime en heb een leuk sociaal leven.
Maar wat jij niet ziet…
is dat ik door een tekenbeet de ziekte van Lyme heb opgelopen, en daar nog dagelijks klachten van ervaar.
Achteraf gezien is het allemaal begonnen in november 2016 tijdens een vakantie in Hongarije.
Een maand later kwamen de klachten zo uit het niets opzetten. Ik begon mijn werkdag top fit, en ‘s avonds thuis aangekomen schreeuwde ik het uit van de pijn. Ik kreeg inmiddels al moeite met lopen en zag alles wazig en dubbel.
In de loop van de dagen/weken erna kreeg ik er steeds meer klachten bij. Ik kon geen licht en geluid meer verdragen, was ontzettend moe en had veel zenuwpijn.
Het gevoel en de kracht trok volledig uit mijn lichaam weg. Lopen of een kop thee pakken lukte mij niet meer. Tot slot kreeg ik ook nog last van geheugenverlies.
Ik ging van de ene arts naar de andere specialist. Maar of ze mijn klachten serieus namen…? Nee. Er was namelijk niets te zien op de MRI-scans of in vele andere onderzoeken.
Ik moest mij niet zo aanstellen zei mijn arts, het zou wel weer over gaan. Maar beter werd het niet.
Uiteindelijk was er één arts die mijn klachten serieus nam. Al mijn klachten wezen op MS, na vele onderzoeken kwam hier gelukkig een negatieve uitslag uit, maar daarentegen wist ik nog steeds niet wat het dan wel was. Ik kwam weer terug bij de eerste arts en kreeg te horen dat ik het maar moest gaan accepteren. Op je 20ste accepteren dat je niet meer kan lopen, niet normaal een gesprek kan voeren omdat je geheugen niet mee werkt en elke dag zo veel pijn hebt… dat is niet te doen.
We zijn verder gaan zoeken in de alternatieve geneeswijze. En toen, 7 maanden later, was het ineens heel snel duidelijk. Ik had/heb de ziekte van Lyme.
Na een behandeling kon ik langzaam beginnen met revalideren, Ik heb onder anderen opnieuw moeten leren lopen en leren omgaan met weinig energie.
In de 2 jaar die daarop volgden heb ik uiteindelijk mijn diploma gehaald en een baan gevonden waar ik uurtje voor uurtje kon opbouwen. Tot het moment dat ik alweer 26 uur per week kon werken, ik woonde op dat moment nog bij mijn ouders thuis maar vond het tijd voor een nieuwe stap. Ook al kon ik nog niet alles, ik wilde mijn dromen en doelen niet langer meer uitstellen want ik wist nu hoe snel je leven op de kop kon staan.
Ik ben voor 6 maanden naar Bonaire gegaan om daar te wonen, werken maar vooral te genieten.
Nu bijna 3 jaar later woon ik er nog steeds. De rust op dit eiland maar vooral ook de warmte zorgt ervoor dat ik mij zo veel beter voel.
Ik ervaar helaas nog wel dagelijks klachten en deze zullen ook altijd blijven. Ik zal nooit meer de volledige 100% energie terugkrijgen, ik kan niet tegen prikkels zoals licht en geluid en ik heb nog altijd een doof gevoel in mijn been. Soms kan het ontzettend moeilijk zijn om hieraan toe te geven. Maar mede dankzij yoga en meditatie nu dagelijks aan mijn leven toe te voegen is het een stuk makkelijker te accepteren. En als ik dit vergelijk met wat ik eerst moest gaan accepteren… nooit meer kunnen lopen.
Dan ben ik nu ontzettend dankbaar voor en gelukkig.
Zo ziek zijn brengt je ook altijd iets moois, je leert bewuster te leven. Te genieten van alle grote én kleine dingen, en te doen wat je graag wilt doen.
Dus droom niet je leven, maar leef je dromen. Je leeft niet één keer, je leeft elke dag!
