Duizend dagen

De kans is miniem, maar toch doen jaarlijks 170 duizend zwangere vrouwen een bloedtest om te voorkomen dat hun kind aangeboren syfilis krijgt. Zo worden elk jaar tien kinderen opgespoord die anders risico zouden lopen. Want als de syfilisspirocheet de kans krijgt om een ongeboren kind te besmetten, dan grijpt hij die. Dan zal het kindje soms al voor de geboorte overlijden. Geboorteafwijkingen komen voor en soms zijn kinderen wel besmet, maar hebben in de eerste twee jaar nog geen symptomen. Er gingen eeuwen overheen voordat de medische wetenschap de puzzel van dit in drie fasen uitgesmeerde ziektebeeld kon leggen.

Het ziekteproces dat kinderen met congenitale syfilis vroeger doormaakten, wil iedereen voor komen. Logisch! Evidence-based is besloten
dat hun moeders opgespoord moeten worden, zodat zij gezond zwanger kunnen zijn. Evidencebased worden hun kinderen behandeld.
De eerste duizend dagen van een kind, daar ligt de basis voor een gezonde groei en ontplooiing op latere leeftijd, stelt minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid in het actieprogramma Kansrijke Start.

En lymemoeders? Hun borreliaspirocheet veroorzaakt ook een ziekteproces in drie fasen. Na veertig jaar lyme is die puzzel nog lang niet gelegd. Bewijs dat de Borreliaspirocheet een ongeboren baby kan bereiken is er. Dat er kinderen zijn overleden tijdens de zwangerschap is bekend. Andere baby’s werden met afwijkingen geboren, dat weten we. Evidence-based, je kunt het
nalezen. Bestaan er kinderen die, net als bij syfilis, zonder duidelijke symptomen worden geboren? Die pas na jaren ziek worden? Die nooit hun diagnose kennen? Niet behandeld worden? Officieel niet, er wordt geen onderzoek naar gedaan.
‘Overdracht van de lymebacterie tijdens de zwangerschap is in theorie mogelijk, maar in de praktijk komt dit niet voor,’ zo stelt men. Lymemoeders weten beter. Hun zorgen worden gebagatelliseerd. Als hun kinderen hardnekkige en onverklaarde problemen hebben, worden ze niet onderzocht op Lyme. Want lyme kan het niet zijn. Hun kinderen leven met deze realiteit. Of hebben geen leven. Beslissen om iets niet te doen. Gaat dat ook evidence-based?