Free the PICC-Line

In april werd besloten dat ik een PICC-lijn nodig had om mijn antibiotica toegediend te krijgen.

Antibiotica in pilvorm was voor mij helaas geen optie meer. Dus zo geschiedde: 9 april werd de lijn geplaatst. En dan word je ineens wakker met een slangetje dat uit je arm komt. Mijn eerste instinct was om dit vreemde ding te verbergen. Dat was de eerste dag best makkelijk: er zat verband omheen. Alleen toen ging het verband eraf. En toen? Ik koos ervoor om er een sleeve omheen te doen.

Na een paar dagen werd duidelijk dat de sleeve niet helemaal goed werkte. Het materiaal zorgde er namelijk voor dat mijn pleister langzaamaan afrolde. Dit betekende dat mijn pleister sneller vervangen moest worden. Daarnaast is het vrij onveilig als mijn insteek van de PICC bloot komt te liggen. Toch bleef ik koppig. Die lijn moest gewoon bedekt worden. Want voor mijn gevoel was de lijn een onnatuurlijk iets. En niet-natuurlijke dingen moet je verbergen. Ik wilde het liefst verbergen dat er iets mis was met mij .

Daarnaast had ik een familielid die het niet nodig vond dat ik ’toonde’ dat ik ziek was. Haar kinderen hoefden niet te zien dat er iets mis was met mij. Dus ik verborg mijn lijn.

Na een paar weken kwamen er knikjes in mijn lijn. De thuiszorg gaf aan dat mijn PICC een beetje beschadigd was en dat hij op deze manier kon breken. Toen ik aangaf dat ik er echt niks bijzonders mee deed, was de conclusie dat de PICC iets te laag geplaatst was bij mij waardoor de lijn een soort van gevouwen werd als ik de lijn in de sleeve had zitten.

Ik maakte de beslissing om overdag de sleeve niet meer te dragen en hem pas om te doen als ik naar buiten ging of naar bed ging. Maar helaas. De beschadigingen werden steeds erger. En ik liep echt het risico dat de PICC-lijn zou gaan breken.

Toen werd mij gevraagd: “waarom verberg je de lijn?” Hierop kon ik alleen maar antwoorden dat ‘het’ moest. Mij was verteld dat je niet moet laten zien dat je ziek bent.

Het antwoord dat ik hierop kreeg was: “Maar waarom zou je verbergen dat je ziek bent? Jij mag er toch gewoon zijn met je lijn? Waarom zou je het jezelf zo moeilijk maken terwijl ziek zijn al moeilijk genoeg is.”

Deze woorden raakten mij heel erg. Twee weken later besloot ik geen sleeve meer te dragen. Mijn lijn is op dit moment onderdeel van mij. En iedereen heeft mij te accepteren met die lijn.

Maak het jezelf niet moeilijker! Ziek zijn is al moeilijk genoeg. Als jij je comfortabeler voelt zonder je “ziek zijn” te verbergen, dan hoef je dat niet te doen!