Contact
Zoeken
Hoe het allemaal begon
Ik kom thuis van mijn werk in de land- en tuinbouw met een klacht wegens een verrekt been. Het hardlopen in de natuur gaat moeilijk. De klacht duurt een paar dagen en gaat niet weg en dus ga ik naar de dokter. Dan naar de fysiotherapie.
Tijdens de behandeling bij de fysiotherapie van mijn been schiet de pijn in één keer van mijn been naar mijn rug. Mijn been is helemaal pijnvrij. Tijdens toevallig bezoek van iemand van GGZ (in verband met mijn vroegere manie in 2009) ziet hij dat mijn gezicht scheef is en mijn oog ook.
Ik kom bij de huisarts met spoed binnen en dan krijg ik druppels voor mijn ogen. Daarmee stop ik snel, later krijg ik zalf die ik dezelfde periode heb gebruikt als de antibiotica via het infuus.
Voor mijn scheve gezicht en troebel kijken krijg ik eerst een kuur van antibiotica in de vorm van pillen. De klachten in mijn lichaam worden echter steeds erger: meer rugpijn, meer last van mijn gezicht en ogen, mijn eetlust is weg, geen smaak meer, geen zin in eten en nog meer vermoeidheid.
Mijn algemeen bloedonderzoek is goed, en dan zit ik toch bij huisarts met al deze klachten: meer rugpijn, meer last van mijn gezicht en ogen, mijn eetlust weg, geen smaak meer, geen zin in eten en wel nog meer vermoeidheid!
“Zullen we lyme even uitsluiten via bloedonderzoek?” zegt de vervangend huisarts.
Onderzoek
Ik heb in het verleden nooit een tekenbeet gezien, geen rode kring op mijn lichaam gezien. Toch is een controle op lyme in mijn bloed een goed idee, ik ben immers werkzaam in de land- en tuinbouw en loop hard in natuur.
De uitslag van het onderzoek duurt één week, deze wacht ik met heel veel spanning af. Dan belt de vervangend huisarts mij op donderdag en zegt: “Ik heb goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat je komende vrijdag een ruggenprik hebt in het ziekenhuis en daar heb ik al een afspraak staan.
Het slechte nieuws is dat er in jouw bloed lyme zit.” Er is dan helaas maar halve duidelijkheid: lyme in het bloed is zeker maar of het ook in het hersenvocht zit staat nog open!
Aan de andere kant ben ik blij dat ze iets gevonden hebben, namelijk lyme. Met goede behandeling kun je lyme stoppen in je lichaam! Mijn lichaam voelde zeer slecht en ik ga voor een goed onderzoek dus met volle moed naar ziekhuis, voor een ruggenprik!
Vrijdag naar het ziekenhuis. De ziekenhuisarts, die mij nog niet gezien had maar de volgende week vrij was, was al voor mij aan het bellen. Voor de ruggenprik moeten dingen geregeld worden: het kan op dinsdag. Er kan namelijk nog geen behandeling ingezet worden voor de eerste ruggenprik: nog geen antibiotica die in welke vorm dan ook zorgt voor verstoring van het hersenvocht. Dus het lange weekend zal zeer vermoeiend zijn.
Gelukkig kan ik dinsdag weer naar het ziekenhuis voor de ruggenprik die bij mij goed ging: super bedankt arts, je mag het zo weer doen!
Maar toen deze arts na 15 min weer op zaal was, was ik zo moe dat ik eigenlijk wou slapen. Toen wist ik, voordat zij het vertelden, dat het niet goed was. In mijn hersenvocht zaten ten minste 170 beetjes en dat moet nul, 0,00 zijn. Ik heb in ieder geval lyme in mijn hersenvocht en er zit zeker ook lyme in mijn bloed. Het is laat op de dag, 17.00 uur. Eigenlijk willen ze snel, via infuus, direct met de antibiotica starten.
Hersenvocht moet schoon zijn, te vergelijken met schoon drinkwater. In mijn hersenvocht lijkt bijvoorbeeld heel veel ranja te zijn opgelost, het is een heel ander beeld.
Behandeling
De volgende dag, woensdag, ga ik voor antibiotica via het infuus, in het ziekenhuis. Hoe lang dat moet is nog onduidelijk! Elke dag is het noodzakelijk dat ik antibiotica via infuus krijg. Er wordt gekeken of de thuiszorg dit kan doen, dat regelt het ziekenhuis of mijn huisarts: die kan infuusprikken maar gelukkig is dit niet nodig.
Donderdag weer naar het ziekenhuis voor infuus met antibiotica. Dan komt de ziekenhuisarts van de ruggenprik mij uit de wachtruimte halen. Ik krijg met spoed een infuuslijn, een priklijn in mijn lichaam, waar ik heel erg blij mee ben.
Gelukkig kan elke dag de thuiszorg voor mijn infuus via de priklijn zorgen. Dat geeft rust, om elke dag tijd voor mij zelf te hebben om dingen te doen.
Ik bel naar het ziekenhuis en vraag via de ziekenhuisarts van de ruggenprik naar de uitslag van mijn hersenvocht. Gelukkig zit alleen daar lyme. Ik ben daarmee erg blij, dat alleen daar lyme zit: voorlopig 30 dagen antibiotica.
Na 30 dagen ga ik van het ziekenhuis naar de ziekenhuisarts, die eerder een weekje vrij had. Meestal ziet hij zijn mensen na 14 dagen terug en is dat einde behandeling. Hij was zeer blij dat mijn oog, gezicht en mondhoeken weer beter waren. Mijn rug is gelukkig aan het herstellen, meer antibiotica geeft risico’s dat resistentie op gaat treden.
In dit ziekenhuis heb ik de maximale behandeling gehad. Ik moet blij zijn dat mijn lichaam hersteld is, vooral mijn ogen en gezicht, en dat ik geen bijwerking van de antibiotica heb. Ik hoop dat het herstel van mijn rug verder gaat zonder antibiotica.
De Lymevereniging geeft lymepatiënten en naasten van, de kans om hun ervaringen te delen op de website van de Lymevereniging.
De schrijver van dit verhaal wil graag anoniem blijven. Zijn naam is bekend bij de redactie.