menu
  • Home » Actueel » Drie cellulaire lymetesten blijken niet betrouwbaar
Nieuw onderzoek

Drie cellulaire lyme testen net als de huidige lyme testen niet betrouwbaar

Het Amsterdamumc, Radboudumc en RIVM hebben drie cellulaire testen onderzocht in het Victory onderzoek en komen tot de conclusie dat de door hen onderzochte testen niet betrouwbaar zijn (1,2,3). Met deze testen (de Ispot, Melisa-LTT en Spirofind test) krijgen teveel mensen onterecht een negatieve of een positieve uitslag schrijven de onderzoekers. Ondanks dat het een helder uitgevoerd onderzoek is, is dit natuurlijk een teleurstellende boodschap.  

Helaas wordt door de onderzoekers een andere teleurstellende boodschap niet gebracht. De onbetrouwbaarheid van de huidig gebruikte serologische testen (4,5,6) in alle ziektestadia wordt niet benoemd. Deze onbetrouwbaarheid is de reden dat veel patiënten uit moeten wijken voor diagnostiek en behandeling elders. Patiënten die met het huidige medische beleid nu niet gehoord worden. 

Drie cellulaire lyme testen net als de huidige lyme testen niet betrouwbaar
Reactie van de Lymevereniging

Victory onderzoek 

Uit het Victory onderzoek (7) blijkt dat bij gezonde controlepersonen, de specificiteit (dit is het percentage terecht-negatieve testuitslagen in de controlegroep) te laag is, en daardoor te veel fout-positieve testuitslagen zal geven. Het is natuurlijk teleurstellend dat de drie onderzochte cellulaire testen niet beter scoren. De studie-uitslag kan echter niet gegeneraliseerd worden naar alle LTT en Elispot testen.  

Teveel fout-positieve uitslagen bij een test zijn niet gewenst, maar teveel fout-negatieve testresultaten moet men beslist ook niet willen, aangezien dit  grotere consequenties voor patiënten heeft en daardoor ernstiger is. Nederlandse onderzoekers hebben de neiging om wel te kijken naar het probleem van fout-positiviteit, maar niet naar het probleem van fout-negativiteit van serologie in latere stadia van de ziekte. Zoals de studie laat zien, kan een combinatie van cellulaire en serologische testen de gevoeligheid verhogen. Het is dan aan een arts om de beoordeling te doen in de context van de ziektegeschiedenis en de symptomen van een patiënt, aangezien een negatieve of positieve test alleen weinig zegt. Artsen die verschillende cellulaire testen doen naast de huidige serologie, zetten altijd het klinische beeld voorop, dat wil zeggen dat zij de ziektegeschiedenis van de patiënt en de symptomen die op lymeziekte kunnen wijzen centraal stellen in hun diagnosestelling. 

 

Chronische ziekte en gezondheidsschade 

De Lymevereniging en de Stichting Tekenbeetzieken hebben geconstateerd dat een grote groep patiënten met onbehandelde rode vlekken/kringen (erythema migrans), neurologische ziekte of een scala aan multisysteem symptomen na een tekenbeet gemist wordt met de huidige lyme antistoftesten in alle ziektestadia. Zij hebben wisselende testuitslagen bij verschillende ziekenhuizen in Nederland, of zij halen net de huidige testcriteria niet, of testen fout-negatief. De testcriteria voor lymeziekte zijn ontworpen voor epidemiologische doeleinden en niet voor diagnosestelling van individuele patiënten in de kliniek. Veel van deze patiënten zijn zieker dan de gemiddelde lymepatiënt met positieve testen.  

Bloedtesten zouden dan ook slechts aanvullend gebruikt moeten worden en niet om patiënten van de diagnose lyme uit te sluiten. Helaas gebeurt dit in de praktijk vaak niet en wordt er ten onrechte blind gevaren op onbetrouwbare testen. De ziekste lymepatiënten worden hierdoor aan hun lot overgelaten of moeten een lange weg afleggen voor ze de juiste medische lyme zorg krijgen. Dit heeft chronische ziekte met persisterende infectie, gezondheidsschade en soms zelfs de dood tot gevolg. Hier is geen aandacht voor, noch zien de patiëntenorganisaties dat er voldoende gedaan wordt om deze ongewenste situatie te voorkomen. 

 

Geen verbetering ongewenste situatie 

Ziekenhuizen en huisartsen werken anno 2022 ondanks het jarenlange aan de bel trekken van de patiëntenorganisaties nog steeds met testen die niet betrouwbaar zijn, die zeer wisselend presteren (6) en die niet gevalideerd zijn voor de Nederlandse patiëntenpopulatie. 

Bij aanwezige symptomen en verdenking op de ziekte van Lyme geldt dat zowel negatieve als positieve serologie-uitslagen geen absolute conclusies rechtvaardigen. Benadrukt dient te worden dat ook in de latere stadia van de ziekte, de diagnose lymeziekte niet kan worden uitgesloten alleen op grond van negatieve testuitslagen. Een meer genuanceerde diagnostiek waarbij de klinische bevindingen en de anamnese meer gewicht krijgen is noodzakelijk. Er moet met voorrang gewerkt moeten worden aan betere diagnostiek voor de ziekte van Lyme. 

 

Bronnen:

  1. Nieuwe test voor lymeziekte niet betrouwbaar (amsterdamumc.org)
  2. Nieuwe test voor lymeziekte niet betrouwbaar – Radboudumc
  3. Nieuwe test voor lymeziekte niet betrouwbaar | RIVM
  4. Labtest alleen niet doorslaggevend bij diagnose Lyme | RIVM
  5. Cook MJ, Puri BK. Commercial test kits for detection of Lyme borreliosis: a meta-analysis of test accuracy. Int J Gen Med. 2016;9:427-440. Published 2016 Nov 18. doi:10.2147/IJGM.S12231
  6. Ang CW, Notermans DW, Hommes M, Simoons-Smit AM, Herremans T. Large differences between test strategies for the detection of anti-Borrelia antibodies are revealed by comparing eight ELISAs and five immunoblots. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2011 Aug;30(8):1027-32. doi: 10.1007/s10096-011-1157-6. Epub 2011 Jan 27. PMID: 21271270; PMCID: PMC3132383.
  7. Baarsma ME, van de Schoor FR, Gauw SA, Vrijmoeth HD, Ursinus J, Goudriaan N, Popa CD, Ter Hofstede HJ, Leeflang MM, Kremer K, van den Wijngaard CC, Kullberg BJ, Joosten LA, Hovius JW. Diagnostic parameters of cellular tests for Lyme borreliosis in Europe (VICTORY study): a case-control study. Lancet Infect Dis. 2022 Jun 14:S1473-3099(22)00205-5. doi: 10.1016/S1473-3099(22)00205-5. Epub ahead of print. PMID: 35714662. 

 

Terug naar nieuwsoverzicht