Wanneer er behandeling volgt direct na een tekenbeet is een deel van de artsen van mening dat een lange antibioticakuur van bijvoorbeeld zes weken beter resultaat geeft vergeleken met de CBO-standaardbehandeling van 10-14 dagen bij vroege lyme. Het is niet bekend of deze behandeling de ziekte in alle gevallen permanent geneest.
Een kuur van twee tot maximaal vier weken leidt meestal tot genezing. Blijvende of terugkerende klachten na een dergelijke behandeling zouden volgens hen berusten op een andere oorzaak zoals restschade. In de internationale literatuur wordt dit ook wel Post-Treatment Lyme Disease Syndrome (PTLDS) genoemd. De CBO-richtlijn omschrijft dit als chronische lymegeassocieerde klachten na antibiotische behandeling. Deze klachten zouden geen teken zijn van voortdurende infectie, maar een immunologisch restverschijnsel zijn. Verdere behandeling met antibiotica zou daarom niet zinvol zijn.
De Lymevereniging heeft de CBO-richtlijn niet onderschreven, zie onder Richtlijnen.
Wanneer de diagnose Lymeborreliose gesteld is, dan is de duur van de behandeling, vooral bij late en chronische Lyme, afhankelijk van het ziekteverloop. Dit wil zeggen dat de behandelingsduur in principe niet voor het begin van de behandeling bepaald kan worden, maar dat dit individueel maatwerk is. Wanneer er sprake is van blijvende symptomen of terugkeer van symptomen/klachten na behandeling, moet weer met antibiotica behandeld worden tot de klachten verdwenen zijn. Een patiënt die symptoomvrij lijkt, moet waakzaam blijven in het opmerken van een herhaling van de klachten of nieuwe nog onbekende symptomen, net als zijn of haar arts.
Voor het bestaan van het zogenaamde Post Lyme Syndroom bestaat geen goede wetenschappelijke onderbouwing. Blijvende of terugkerende klachten wijzen daarom op blijvende infectie, maar niet als er een duidelijk andere verklaring is. Onvoldoende reactie op behandeling kan ook wijzen op een tekenbeet-co-infectie.
Vanwege de complexiteit van de levenscyclus van de lyme-bacterie, is volgens deze deskundigen vooral in de latere stadia van de ziekte vaak een gecombineerde antibioticatherapie nodig. Zoals eerder beschreven, bestaan er meerdere onderbouwde zorgrichtlijnen die zeer verschillen. Het belangrijkste verschil is dat de CBO-richtlijn terughoudend is met langere behandeling en dat de ILADS- en DBG-richtlijn langer behandelen gerechtvaardigd vindt, als de ziekteverschijnselen niet verdwenen zijn of terugkomen.
Lees hier over de behandeling van de ziekte van Lyme volgens Lymevereniging.
Contact
Zoeken