Nooit een eindexamenuitslag

Nooit een eindexamenuitslag

De dag van de eindexamenuitslagen. Voor mij blijft dat een moeilijke dag. Ook wel een beetje emotioneel. Ik heb die dag nooit meegemaakt. Wel meegemaakt, maar niet dat ik gala had, dat ik degene was die in spanning zat of dat ik de vlag uit kon hangen. In het schooljaar 2015-2016 zou ik examens doen, maar al gauw na de zomervakantie bleek dat dat niet ging lukken. We besloten dat ik het examenjaar zou verspreiden over twee jaar, dat zou wel lukken dacht ik. Helaas was dat niet het geval. Mijn gezondheid ging hard achteruit en daarom moest ik besluiten om (tijdelijk) te stoppen met school. Niet wetende dat het waarschijnlijk definitief zou zijn. Iets wat mij erg zwaar viel.

Vechten om over te gaan

Al die jaren, eigenlijk al vanaf de eerste klas, heb ik elk schooljaar gevochten om over te gaan. Met veel afwezigheid en aangepaste roosters door gezondheidsproblemen flikte ik het toch elk jaar weer. Om je diploma dan mis te lopen met nog maar 1 jaar te gaan is heel zuur. Dat jaar, rond juni 2016, kregen al mijn klasgenootjes en vriendinnen hun uitslagen en hadden ze hun gala’s. Het eindgala was iets waar ik al jaren naar uit keek, dat ging dus ook aan mij voorbij. Ik gunde het hen natuurlijk en ik was ook oprecht blij voor ze. Maar om al die mooie foto’s op social media te zien viel me toch zwaarder dan ik had verwacht.

Toch een gala

In 2017 deed mijn zusje eindexamen. Helaas slaagde ze niet, door alles wat er dat jaar thuis was gebeurd. Geen ramp, maar ze was erg verdrietig, wat logisch is natuurlijk. Ik heb al mijn kracht en energie bij elkaar geraapt om erbij te zijn met haar gala. En dat is me ook gelukt. Tot op de dag van vandaag ben ik daar blij mee. Het kon toch niet zo zijn dat mijn ‘kleine’ zusje dat toch wel bijzondere moment moest meemaken zonder haar zus?

Mijn zus slaagde wel

Het volgende jaar, in 2018, slaagde ze wel. Feest! Maar weer, een dubbel gevoel voor mij. Zoveel gedachtes gingen er weer door mijn hoofd. Gedachtes als ‘hoe zou dit eigenlijk voelen?’. Gelukkig maakte dat blije koppie van haar veel goed. En ook dit jaar weer, zelfs terwijl ik nog maar weinig mensen ken die examens doen, raakt het me weer. Ik zal dit gevoel waarschijnlijk nooit meemaken. Dat is oké, ik ben er nu wel een beetje aan gewend. Maar toch op zo’n dag als vandaag, waarop heel Facebook weer ontploft met foto’s in de voortuin met een vlag, en blije koppies, denk ik er weer even extra aan.

Lieve mensen die dit jaar allemaal hun examens hebben gehaald, gefeliciteerd!

Geschreven door Marlon, 20 jaar.