Gelukkig was ik er al mee bekend dat lyme zijn sporen achterlaat

Achteraf gezien is het allemaal al veel eerder begonnen. Maar om ergens een datum aan te hangen kom ik uit op april 2019. Toen ik voor de zoveelste keer met migraine op bed lag en niet het gevoel had mij energieke zelf te kunnen zijn brak ik. Ik had weinig emotie in mijn uitingen en wanneer ik 15 minuten naar werk fietste was ik er beroerder aan toe dan wanneer ik stil zat.

Ik was het zat! Na jaren van logboeken bijhouden en nutteloze medicijnen bij de huisarts ben ik mijn moeders voetsporen gaan volgen. Ik maakte een afspraak bij een in bioresonantie gespecialiseerde praktijk.

Al snel was het duidelijk: ze vonden de Borrelia bacterie, een tarwe- en cacao-allergie en een leaking gut. Ondanks dat het niet erkend werd door de huisarts had ik wel eindelijk iets om mee te werken. Dat voelde zó fijn. Ik mocht van geluk spreken zeiden de behandelaren! Ze hadden mensen gezien die er beroerder aan toe waren in mijn situatie. Tot op de dag van vandaag weet ik niet goed wat ik met deze uitspraak moet. “Èèn zin maar een miljoen verschillende verhalen”

Hoe ben ik hier dan toch aan gekomen? Als kind stonden wij vaak op de camping en ben ik ook regelmatig gebeten door een teek. Ik heb er zelfs een spreekbeurt over gegeven op de middelbare school. Maar nooit een kring of een ander verschijnsel opgemerkt. Zelf heb ik wel eens gedacht aan de optie dat mijn moeder de Borrelia bacterie aan mij heeft overgedragen tijdens de zwangerschap. Helaas is wetenschappelijk onderzoek hier nog niet van overtuigd.

Met medicatie en bioresonantie ben ik behandeld en in september 2019 genezen verklaard van de bacterie. Gelukkig was ik er al mee bekend dat lyme zijn sporen achterlaat. Dat is waarschijnlijk ook de reden van de andere allergieën en complicaties met mijn darmen.

Zo lang ik mijn tarwevrij dieet op orde houd en een slaapritme hanteer gaat het goed met mij. Maar helaas heb ik nog op regelmatige basis last van mijn spieren in mijn nek en schouders, wat weer een migraine kan opwekken.

Dit kan zich vervolgens weer uiten in machteloosheid, vermoeidheid en verdriet. Op mijn werk heb ik nog tot de dag van vandaag last van vergeetachtigheid. Met als gevolgd dat ik mijn werk dubbel moet controleren.

Intussen heb ik een prachtige dochter op de wereld mogen zetten. Er heerst altijd een kleine angst dat ook zij misschien wel besmet is geraakt. Of dat ik mij fysiek niet aan haar kan meten.